Emailed information

Hoi,


Het is eigenlijk schandelijk om zo lang niets van ons te laten horen.Bedenk me nu pas dat we veel informatie van jullie hadden kunnen krijgen wat betreft de keuze voor CI voor Lotte want dit is voor ons een bewogen jaar geworden - en het jaar is nog steeds niet voorbij.


In juni zijn we naar Oslo gegaan voor het vooronderzoek. Daaruit bleek dat ze in aanmerking kwam voor CI. Achteraansluiten in de rij. We kregen te horen dat we de keuze zouden krijgen uit twee typen. Med-el en Cochlear. (Hier hadden we wat raad aan jullie kunnen vragen.)


Echter, het zou eind dit jaar, begin volgend jaar worden. Eind september kregen we bericht dat we ons 1 week later moesten melden voor de operatie. Door media-aandacht (die wij hadden gemist) was er extra geld vrij gekomen en werden er meerdere kinderen versneld geholpen. Waaronder Lotte. Op vrijdag 1 oktober naar Oslo voor een pre-opname en uitleg van de chirurg en de audiograaf. De chirurg vertelde ook nog even dat ze aanboden om Lotte aan twee kanten te opereren. Ongelooflijk dat ze dat aanbod gaven. We hadden al voorbereid om de tweede operatie zelf te betalen want uit onderzoek blijkt dat dit grote voordelen geeft. Dat aanbod hebben we dus direct aangenomen en op maandag 4 oktober is ze aan beide kanten geopereerd.

2 uur na de operatie was ze al weerpuzzels aan het maken. Ongelooflijk. 3 Uur later toen het infuus uit haarvoet werd gehaald ging ze op stap, bij voorkeur met een driewieler de afdeling door.

Dus, onze dochter is nu klaar om geluid aangesloten te krijgen. Dat zal gebeuren op 22 november. We zullen 4 dagen in Oslo zijn en daar zal het ingeregeld worden. Dat zal spannend en emotioneel worden.

Hoe staat het met jullie dochter? Ik las net jullie oude e-mail en ze heeft nu al bijna een jaar haar CI-implantaat. Het moet voor jullie een jaar zijn geworden met ontzettent veel emoties. Maar het moet fantastisch zijn om haar vooruitgang te volgen.Toch is het voor ons nu al vreemd om Lotte voor te stellen na de CI-aankoppeling.


Wat voor horend meisje schuilt er in het nu dove meisje. Wat kunnen we verwachten? Onze dove dochter kennen we. Hoe zal ze veranderen wanneer ze geluid zal horen. Om ons heen zien we alleen maar positieve veranderingen. Kindjes die zich veel opener opstellen.We zien wel.

Ze heeft alle innerlijke kwaliteiten om het fantastisch te doen.


Hoe gaat het met jullie dochter? Hoe reageerde ze toen ze voor het eerst"aangekoppeld" werdt. Moet een vreemde ervaring zijn geweest voorjullie allemaal, vooral voor haar.
Is ze gewend aan geluiden nu, zijn de eerste woorden al gekomen of duurt dat nog even?

Gebruiken jullie gebarentaal ter ondersteuning of is dat al niet meer nodig?
Wij gebruiken natuurlijk nog steeds gebarentaal. De andere kinderen vinden het ook leuk om het te gebruiken. "Mous" is nu zelf bezig met een propedeuse in gebarentaal hier op de universiteit. Ons doel is om straks de mogelijkheid te hebben om Lotte beide talen te leren.

We hebben de dove-"barnehage"(kinderdagverblijf) al gezegd dat we willen dat ze beide talen moeten blijven gebruiken. Dit is vrij ongebruikelijk want vanuit de medischewereld word aangedrongen op het gebruiken van zoveel mogelik geluid -spreken dus - zonder tekens te gebruiken. Genoeg ideeen. Misschienworden ze later aangepast, verworpen, we zien wel.

Voor ons staat een rumoerige tijd in het verschiet. Bedenk nu dat het in precies dezelfde periode is al voor jullie 1 jaar geleden. Dus als jullie nog advies hebben, we staan er voor open.
Als er dingen zijndie jullie, met de kennis die jullie nu hebben, anders zouden doen, laat het ons weten. Verder zal ik proberen om wat vaker te schrijven. Ik ben geneigd om informatie te zoeken over wat er komen gaat via het internet (speechstrategies, mapping etc.), maar moet meer informatie vragen aandiegenen die de ervaring al gehad hebben. Vandaar dat ik jullie weer schrijf, ik hoop dat jullie dat niet erg vinden.Tot schrijfs,